ARBORES NO CAMIÑO

Karim entornou os ollos para mirar ao lonxe:
Vía arbustos, años e cabras; pero non podía ver
a súa nai.
A Karim fíxoselle un nó na gorxa
e polas súas meixelas esvararon dúas bágoas
enormes.
Mirou a un lado e ao outro: non sabía volver.

Esta historia traslada unha vez máis á literatura
infantil a facilidade coa que pode perderse un
neno apenas se separan da man dos seus pais.
No entanto, se noutros contos o pequeno se
atopa nun territorio hostil ou tenebroso, nesta
historia a nai natureza, poderosa e bela, protexe
e coida a Karim como un máis dos seus fillos.