RETRATO DE IDA E VOLTA

Vitoria escapou.
Fuxiu dende a aldea para a cidade escapando da violencia e das violencias; dos oprobios e das vexacións; das murmuracións e dos alcumes.
Deixou atrás os retratos da súa vida gardados nunha caixa cunha lanzada primorosa e puxo unha venda amordazando a súa memoria para empezar de novo.
Moitos anos despois, a súa neta, Lucía tamén escapou.
Con todo, Lucía asentou na Baiuca; buscou a maneira e construíu o seu mundo. Ese mesmo mundo permitiulle á avoa Vitoria volver abrir a caixa dos retratos e pechar o círculo.